Lista światowego dziedzictwa UNESCO Kostaryka

205 Rezerwat Talamanca Range-La Amistad/Park Narodowy La Amistad — 1983

Położenie tego wyjątkowego miejsca w Ameryce Środkowej, gdzie czwartorzędowe lodowce pozostawiły swój ślad, pozwoliło przeplatać się fauny i flory Ameryki Północnej i Południowej. Tropikalne lasy deszczowe pokrywają większość obszaru. Cztery różne plemiona indyjskie zamieszkują tę nieruchomość, która korzysta z bliskiej współpracy między Kostaryką i Panamą.

Park Narodowy Wyspy Kokosowej 820 — 1997

, położony 550 km od wybrzeża Pacyfiku Kostaryki, jest jedyną wyspą na tropikalnym wschodnim Pacyfiku z tropikalnym lasem deszczowym. Jego położenie jako pierwszego punktu kontaktu z północnym przeciwprądem równikowym oraz niezliczone interakcje między wyspą a otaczającym ekosystemem morskim sprawiają, że obszar jest idealnym laboratorium do badania procesów biologicznych. Podwodny świat parku narodowego stał się sławny ze względu na atrakcję, jaką posiada dla nurków, którzy ocenią go jako jedno z najlepszych miejsc na świecie do oglądania dużych gatunków pelagicznych, takich jak rekiny, promienie, tuńczyk i delfiny.

928 Area de Conservación Guanacaste — 1999

( wpisany w 1999 r.), został rozszerzony o 15 000 ha własności prywatnej, St Elena. Zawiera on ważne siedliska przyrodnicze służące ochronie różnorodności biologicznej, w tym najlepsze suche siedliska leśne od Ameryki Środkowej po północny Meksyk oraz kluczowe siedliska dla zagrożonych lub rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Obiekt wykazuje znaczące procesy ekologiczne zarówno w środowisku lądowym, jak i morsko-przybrzeżnym.

1453 Prekolumbijskie osady wodzów z kamiennymi kulami Diquís — 2014

Obiekt składa się z czterech stanowisk archeologicznych znajdujących się w delcie Diquís w południowej Kostaryce, które są uważane za unikalne przykłady złożonych systemów społecznych, gospodarczych i politycznych w okresie AD500—1500.
Nie ma takiej reklamy 🙁 Zawierają sztuczne kopce, tereny utwardzone, miejsca pochówku i, co najważniejsze, zbiór kamiennych kul o średnicy od 0,7 m do 2,57 m, których znaczenie, wykorzystanie i produkcja pozostają w dużej mierze tajemnicą. Kule wyróżniają się doskonałością, liczbą, rozmiarem i gęstością oraz umieszczeniem w oryginalnych lokalizacjach. Ich zachowanie przed grabieży, które spotkało zdecydowaną większość stanowisk archeologicznych w Kostaryce, zostało przypisane grubym warstwom osadu, które trzymały je od wieków.