Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO Bahrajn

Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO Bahrajn obejmuje obecnie 3 obiekty.

Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO Bahrajn

1192 Wykopaliska archeologiczne w Kalat al-Bahrajn – 2005

Qal’at al-Bahrain to typowy tell – sztuczny kopiec utworzony przez wiele kolejnych warstw ludzkiej okupacji. Warstwy o wymiarach 300 × 600 m świadczą o ciągłej obecności człowieka od około 2300 pne do XVI wieku naszej ery. Około 25% terenu zostało wykopane, odsłaniając struktury różnego typu: mieszkalne, publiczne, komercyjne, religijne i wojskowe. Świadczą o znaczeniu tego miejsca, portu handlowego, na przestrzeni wieków. Na szczycie 12-metrowego kopca znajduje się imponujący portugalski fort, od którego całe miejsce zyskało nazwę qal’a (fort). Miejsce to było stolicą Dilmun, jednej z najważniejszych starożytnych cywilizacji regionu. Zawiera najbogatsze zinwentaryzowane szczątki tej cywilizacji, znane dotychczas jedynie z pisemnych wzmianek sumeryjskich.

Kryterium 2, 3, 4.

1364 Dziedzictwo poławiaczy pereł na wyspie Al-Muharrak – 2012

Miejsce to składa się z siedemnastu budynków w mieście Muharraq, trzech przybrzeżnych ławic ostryg, części wybrzeża i twierdzy Qal’at Bu Mahir na południowym krańcu wyspy Muharraq, skąd łodzie wypływały na łoża ostryg. Wśród zabytkowych budynków znajdują się rezydencje zamożnych kupców, sklepy, magazyny i meczet. Miejsce to jest ostatnim zachowanym kompletnym przykładem tradycji kulturowej perłowania i bogactwa, jakie wytworzyła w czasie, gdy handel zdominował gospodarkę Zatoki Perskiej (od II wieku do lat 30. XX wieku, kiedy Japonia opracowała hodowlę pereł). Stanowi również wybitny przykład tradycyjnego wykorzystania zasobów morza i interakcji człowieka ze środowiskiem, które ukształtowało zarówno gospodarkę, jak i tożsamość kulturową społeczeństwa wyspy.

Kryterium 3.

1542 Kopce grzebalne Dilmunu – 2019

Kopce pochówku Dilmun, zbudowane w latach 2200-1750 pne, obejmują ponad 21 stanowisk archeologicznych w zachodniej części wyspy. Sześć z tych miejsc to pola kurhanowe składające się z kilkudziesięciu do kilku tysięcy kurhanów. We wszystkich znajduje się około 11 774 kurhanów, pierwotnie w postaci cylindrycznych niskich wież. Pozostałe 15 miejsc to 17 kopców królewskich, zbudowanych jako dwukondygnacyjne wieże grobowe. Kopce grobowe są świadectwem cywilizacji wczesnego Dilmun, około drugiego tysiąclecia pne, podczas której Bahrajn stał się centrum handlowym, którego dobrobyt umożliwił mieszkańcom rozwinięcie skomplikowanej tradycji pochówku, która miała zastosowanie do całej populacji. Groby te ilustrują unikalne w skali światowej cechy, nie tylko pod względem liczby, gęstości i skali, ale także pod względem szczegółów, takich jak komory grobowe wyposażone w wnęki.

Kryterium 3, 4.